นิทานเจ้าตู่ (Ubuntu) : ตอนที่ 1 ประวัติ

Linux

นิทานเจ้าตู่ (Ubuntu) : ตอนที่ 1 ประวัติ

มากกว่า 8 ปีที่ผ่านมา

1 min read

ฉันชื่อ Ubuntu เจ้านายชอบเรียกฉันว่า “เจ้าตู่” ฉันไม่มีความเกี่ยวข้องกันสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่ชอบกระดิกหาง ลิ้นห้อยแต่อย่างใด ฉันเป็น OS ฉันเป็น Linux ฉันชื่อ Ubuntu

ในปีนี้ (2008) เดือน เม.ย. ฉันได้ลืมตาดูโลก แต่ได้ตั้งชื่อตามวันที่ฉันเกิด คือ 8.04 แน่นอน พี่น้องที่เกิดวันเดียวกับฉันก็มีอีกหลายคน ฉันเป็นแค่หนึ่งในนั้น หลังจากที่พวกเราออกมาแล้ว ก็ได้นั่งที่เขาเรียกกันว่า CD ไปยังทั่วโลก เพื่อหาที่อยู่ให้กับตัวเอง อย่างพวกเราต้องมีที่อยู่ก่อนถึงจะ แสดงความสามารถของเราออกมาได้ แต่เราก็ไม่เหมือนพวกคุณที่อยู่ใน คอนกรีต พวกเราอยู่ในที่ที่เรียกว่า ฮาร์ดดิสก์

คุณภาพของที่อยู่มีผลอย่างมากต่อประสิทธิภาพการทำงานของฉัน แต่ก็ยังนับว่าโชดดีที่ที่ฉันอยู่ไม่เลว ห้องกว้างมาก มีความกว้างประมาณ 500G แต่ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวนะ เจ้านายกั้นไว้ข้างละ 250G ฉันอยู่ห้องทางขาว ส่วนข้างๆเป็น Windows XP ได้ยินมาว่าเจ้านี่มันเก่ง แต่ตอนที่ฉันเข้าอยู่มันกำลังนอนอยู่ ก็เลยไม่ได้ทัก (ตอนหลังมารู้ว่า เราสองคนตื่นพร้อมกันไม่ได้) 250G สำหรับฉันถือว่าดีมาก ฉันดีใจมากนอกจาก ฮาร์ดดิสจะใหญ่แล้ว อุปกรณ์ต่างๆ ก็ไม่เลว

ฮาร์ดดิสก์เป็นแค่พื้นที่เอาไว้ให้ OS พักผ่อนกับเก็บของส่วนตัวเท่านั้น ตอนทำงาน ทำในฮาร์ดดิสก์ไม่ได้นะ ตอนทำงานต้องจากฮาร์ดดิสก์มาที่ทำงาน ก็คือ RAM นั้นเอง ที่งานฉันก็ใหญ่น่าดู มีตั้ง 4G แต่ก็ไม่ได้ใช้คนเดียวนะ ต้องใช้ร่วมกันกับที่อยู่ข้างๆห้อง เนื่องจากชื่อมันยาวมาก วันหลังเรียกสั้นๆว่า XP ละกันนะ ไม่ต้องสนใจว่ามันจะชอบหรือป่าว ยังไงมันก็ไม่รู้หรอก อิอิ… แต่การใช้ที่ทำงานไม่เป็นฮาร์ดดิสก์ ไม่ใช่คนละครึ่งนะ แต่เป็นใครตื่นใครใช้ ก่อนที่จะออกจากที่ทำงาน อย่าลืมนำของที่อยู่ใน RAM ไปเก็บไว้ในฮาร์ดดิสก์ ไม่งั้นตื่นมาของหายหมดแน่

ตั้งแต่ที่เข้าอยู่ ก็ได้ทำความคุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อม(ฮาร์ดแวร์)ไม่น้อย ตอนที่ฉันอยู่ในโรงเรียน Canonical ก็ได้ร่ำเรียนมาอย่างดี ก็เลยใช้ของมีอยู่อย่างถนัดมือ อย่าง Lancard ของ Realtek หรือจะเป็น South Bridge, North Bridge ของ Intel หรือ การ์ดเสียง แล้วก็ E8400 CPU สองหัวก็แล้วแต่ ต่างก็ใช้งานได้อย่างไม่มีปัญหา Intel มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเรา เขาได้ให้ตำราคู่มือกับเรามากมาย ส่วนใหญ่ก็สอนให้ใช้งานอุปกรณ์ของเขา สำหรับอุปกรณ์ของ Intel เราก็เลยใช้งานได้อย่างไม่มีปัญหา ในนี้ก็มีเพียงอย่างเดียวที่ใช้งานได้ไม่ดีนัก ก็คือ GeForce 8800 แต่แสดงภาพพื้นฐานได้อย่างไม่มีปัญหาเหมือนกัน เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะใช้งานด้าน3D ยังไงแค่นั้น ส่วนนี้คงต้องไปหาคู่มือเฉพาะจาก nVidia เองแล้วละ พอทำความคุ้นเคยเสร็จ ก็รอให้เรียกใช้งาน

ปกติแล้ว ฉันกับที่อยู่ห้องข้างๆ ต่างคนต่างนอน เวลาที่เจ้านายต้องการเรียกใช้งาน ก็จะให้ น้า GRUB ที่อยู่ในห้องสื่อสารมาเรียกพวกเรา น้า G อยู่ในห้องสื่อสารที่มีพื้นที่เล็กมาก แค่ 512Byte เท่านั้น บนประตูติดป้ายไว้ —MBR เนื่องจากในห้องสื่อสารเล็กมาก เขาเลยเอาของสำคัญๆมาฝากไว้ที่ฉัน เวลาจะใช้ก็จะมาหาที่ห้องฉัน เขาชอบทำหน้าตาเฉยๆ ทุกครั้งที่เจ้านายมา เขาจะบอกว่า ให้เวลา 10 วิ รีบเลือกเร็ว! แล้วก็นับถอยหลัง หากเจ้านายยังไม่ทันเลือก เขาก็จะมาเรียกฉัน เพราะว่าเราสนิทกัน ฉันพาน้าเค้ามาเอง แต่หากเรียก XP งั้นฉันก็ไม่รู้ละ เพราะตอนนั้นฉันนอนอยู่แน่นอน อย่างที่เคยบอกไปว่า เราสองคนตื่นพร้อมกันไม่ได้ แต่ครั้งนี้ น้าเขามาเรียกฉัน เห้ย! ไอ้น้อง ตื่นทำงานได้แล้ว!

ขอบคุณต้นฉบับจากท่าน pisit ณ บ้าน ubuntuclub.com มากครับ ที่ใจดีให้เนื้อหามาแปะที่บล็อกผม

Tags:

นิทานเจ้าตู่ Ubuntu